Het graf van Johan Luttgens

Op het kerkhof achter het Sjpaans Kentje ligt het graf van Johan Luttgens. ‘Gestorven als held voor zijn vaderland’, luidt het grafschrift. Aan de grafsteen hangt een porseleinen medaillon met een foto van Johan, omhuld door bronzen oranjetakken. We zien hem trots poseren in het vooroorlogse uniform van de krijgsmacht. Op zijn hoofd staat een kepie en zijn benen zijn strak omwikkeld met beenwindels. Tijdens de mobilisatie wordt Johan zoals zoveel jongens onder de wapenen geroepen. Hij wordt ingedeeld bij de 2e compagnie van het 2e bataljon van het 37ste regiment infanterie, op zijn grafsteen ingekort tot ‘2-II-37 R.I.’ Samen met zijn kameraden moet hij de sector voor de brug over het Julianakanaal bij Roosteren verdedigen. Als de Duitsers op 10 mei 1940 Nederland binnen vallen, willen ze die brug zo snel mogelijk veroveren. Ze hebben daarvoor een list bedacht, maar die verloopt niet helemaal vlekkeloos. Bij de vuurgevechten die volgen, sneuvelt Johan. De Nieuwenhaagse infanterist is pas 25 jaar oud.

In de nacht van 9 op 10 mei 1940 is het onrustig aan de grens. Nederlandse grenswachten horen voortdurend motorengeronk uit het oosten komen. Het leger is dan ook in opperste staat van paraatheid. De brug bij Roosteren ligt in een kwetsbare verdedigingssector, waar Limburg op zijn smalst is. Als de Duitsers hier doorstoten, is Zuid-Limburg afgesloten van de rest van het land. De verdediging steunt op drie kazematten, enkele groepen infanteristen en een zogenaamd ‘6-veld’ kanon. Genietroepen hebben de brug van springladingen voorzien, zodat hij bij onraad snel kan worden vernietigd. De Duitsers zijn erop gebrand dat te verhinderen. Een kilometer achter het kanaal ligt namelijk de Maasbrug bij Maaseik, die toegang tot België verschaft. Daarom hebben ze een list bedacht. Het eerste gevaar nadert dan ook niet op tanks en motoren, maar… op de fiets. Kort voor de Duitse inval begint, steekt een groep wielrijders in alle stilte de grens over. Het zijn Duitsers, vermomd als Nederlandse politietroepen. Hun aanvoerder spreekt perfect Nederlands. De groep moet zo snel mogelijk de brug bij Roosteren bereiken, de bewakers overrompelen en voorkomen dat zij de explosieven ontsteken. Met geweld en verouderde wachtwoorden passeren ze de ene wachtpost na de andere. Ze bereiken de brug en weten die zelfs over te fietsen. Maar aan de overkant gaat het mis. Een korporaal van de politietroepen ruikt onraad. Hij laat de groep ontwapenen en belt hij zijn superieur. Wanneer die even later arriveert en de aanvoerder wil ondervragen, trekt deze een pistool en schiet hem neer. Tijdens de hevige vuurgevechten die losbarsten, krijgen de Duitsers de overhand en blijft de brug intact. Kort daarop arriveren de pantservoertuigen van de Duitse hoofdmacht. Johan Luttgens is één van de veertien soldaten die sneuvelen. Hun namen zijn vereeuwigd op het monument nabij de huidige brug.