De Heilige Drievuldigheid

Een historisch dorp als Rimburg is natuurlijk niet compleet zonder kerk. Aan de rand van de kern ligt dan ook de Heilige Drievuldigheid. De oorsprong van het gebouw ligt in een vrij eenvoudig, bakstenen zaalkerkje uit 1726. Dit bouwwerk vormt het middenschip van de huidige kerk. In 1900 wordt het neoromaanse voorfront met kapellen en klokkentoren aangebouwd. Door de opkomst van de mijnindustrie groeit het aantal parochianen en wordt de binnenruimte al gauw te krap. Dat leidt tot een flinke uitbreiding in 1937. Het oude priesterkoor en de sacristie worden afgebroken om plaats te maken voor een verlenging van acht meter met dwarsbeuken en een verhoogd priesterkoor. In 1944 staat de kerk wederom in de steigers, dit keer om de oorlogsschade weg te werken. Het interieur heeft de strijd gelukkig doorstaan. De Heilige Drievuldigheid herbergt een aantal bijzondere stukken uit de 17e en 18e eeuw.

Vanaf de middeleeuwen tot 1778 is Rimburg een heerlijkheid, bestuurd door de adellijke families die Kasteel Rimburg bewonen. In 1646 wordt Frans Willem van Boeymer heer van Rimburg. Het zijn roerige tijden. In de verdedigingswerken rondom het kasteel is een Spaans garnizoen gelegerd. De Spanjaarden eisen voortdurend geld en levensmiddelen van de omliggende dorpen. Ze verdwijnen pas in 1673, verjaagd door Franse troepen die de verdedigingswerken in puin schieten en de omgeving plunderen. De plattelandsbevolking heeft zwaar te lijden onder de grillen van de vreemde legers. De jaren 1690-1691 brengen weer torenhoge belastingen door de inkwartiering van Brandenburgse soldaten. Anna Sophie Elisabeth van Boeymer, de oudste dochter van de kasteelheer, ontfermt zich over het lot van de verarmde Rimburgers. Met manden vol voedsel en kleding legt zij huisbezoeken af om te helpen waar ze kan. De weldoenster blijft ongehuwd en kan haar geld aan allerlei goede doelen besteden. Zo sticht ze een school in Rimburg en geeft ze samen met haar zwager duizend daalders aan een armenweeshuis in Aken. Tijdens haar laatste levensjaren schenkt ze Rimburg een eigen kerkje. Een gevelsteen boven de entree draagt de Latijnse spreuk: ‘Deo VnI et saCrae trIaDI eXaeDIfICaVIt’, letterlijk vertaald: ‘Eén God en de Heilige Drievuldigheid voorzien’. Het is een chronogram. De hoofdletters staan voor Romeinse cijfers, die optellen tot 1726. Dat is het jaar waarin de kerk af komt. De gevelsteen is naar de linkerzijgevel verplaatst bij de uitbreiding van 1900. Op 3 oktober 1728 wordt het kerkje ingewijd door de abt van Rolduc. Anna Sophia Elisabeth schenkt haar kerk nog een fraaie zilveren miskelk, die bij bijzondere vieringen nog steeds wordt gebruikt.