In de middeleeuwen ontstaat uit een ouder Karolingisch koningsgoed het domein Ubach. Het ligt in het stroomgebied van de Worm en bestaat uit twee afzonderlijke gebieden. Het oostelijk deel van Ubach bestrijkt de omgeving van het dorp Palenberg, waarvan het kerkje een belangrijke regiofunctie vervult. In het westen, aan de overkant van de Worm, ligt het ‘Overworms Kwartier’ van Ubach. Het is het grondgebied van de latere gemeente Ubach over Worms, die haar naam aan deze historische ligging dankt. Volgens een oorkonde uit 1172 hoort Ubach tot de bezittingen van het vrouwenklooster van Thorn. Om het domein onder de bescherming van een wereldlijke macht te brengen, benoemt abdis Hildegundis in 1231 de hertog van Limburg tot landvoogd. Later neemt de hertog van Brabant die rol over. Onder zijn heerschappij wordt Ubach onderdeel van het Land van ’s-Hertogenrade. Het domein blijft eigendom van de abdissen van Thorn tot de Franse bezetting van 1794. De Fransen lijven Ubach in bij hun jonge republiek. Het vrouwenklooster heffen zij voorgoed op. Na de nederlaag van Napoleon wordt de Worm een landsgrens en valt het voormalige Ubach uiteen tussen Pruisen en het Koninkrijk der Nederlanden. Het voormalig Overworms Kwartier gaat verder als Nederlandse gemeente in de provincie Limburg. Met een onderbreking van 1830 tot 1839, want dan is Limburg aangesloten bij de Belgische Opstand. Tot in de vroege 20e eeuw bestaat Ubach over Worms slechts uit de losse kernen Waubach, Groenstraat, Broekhuizen en sinds 1887 Rimburg. De opkomst van de mijnindustrie brengt daar snel verandering in. Het Abdissenbosch raakt bebouwd en bij Waubach verrijst het Lauradorp. Na de Tweede Wereldoorlog zet de groei gestaag door en tegenwoordig zijn de oude kernen geheel met elkaar versmolten, op Rimburg na. Hoewel de abdissen van Thorn al lang zijn vergeten zijn, prijkt hun leliescepter sinds 1982 op het gemeentewapen van Landgraaf.